Εξελίξεις στις Εισαγωγές Μεταχειρισμένων Αυτοκινήτων από 1990-2004
Εξελίξεις στις Εισαγωγές
3) Φ.Ι.Χ. Sprinter: Τα εισαγόμενα μεταχειρισμένα πληρώνουν ποσοστό 26%, ενώ τα εισαγόμενα καινούρια πληρώνουν 5%.
4) Χρήση διαφορετικών αξιών από Τελωνείο σε Τελωνείο. Σαν θέμα, έχει προκαλέσει πολλές συζητήσεις με την προϊσταμένη αρχή των Τελωνείων και το Γεν. Γραμματέα του Υπουργείου. Έχουμε προτείνει την καθιέρωση της τεκμαρτής αξίας, αφού όμως πάρουμε σαν Σύνδεσμος στα χέρια μας και τους τιμοκαταλόγους χονδρικής, που ως έμποροι δικαιούμαστε. Ο νομικός μας κος Τζιώνας έχει συντάξει μια πλήρη γνωμοδότηση υπέρ του δίκαιου αυτού αιτήματός μας, που την έχουμε καταθέσει ήδη. Στην πρότασή μας για την αλλαγή του Τελωνειακού Κώδικα η δημοσιοποίηση των αξιών στο Σύνδεσμο είναι ξεκάθαρα δηλωμένη.
5) Παρουσιάζονται δυσκολίες στη λήψη βεβαίωσης από τη μηχανολογική υπηρεσία για την υπαγωγή του εισαγόμενου αυτοκινήτου στην κατάλληλη κοινοτική οδηγία. Δεν υπάρχει ενιαία μέθοδος, γίνονται σκόπιμα παρερμηνείες της νομοθεσίας από προϊσταμένους Δ/νσεων Μεταφορών, με ύποπτες σκοπιμότητες. Τα σχετικά προβλήματα, όμως, έχουν τεθεί στον Υφυπουργό Μεταφορών, συντάχθηκε ερώτημα για τη Νομική του Υπηρεσία, που μας δικαίωσε πλήρως, παρ’ όλα αυτά, κάποιοι επιτήδειοι από το Υπουργείο Οικονομικών προσπαθούν με νύχια και με δόντια να εμποδίσουν την ορθή διαδικασία κατάταξης σε Οδηγία με βάση τα πιστοποιητικά εργοστασίου & τις βεβαιώσεις. Γνωρίζουμε ότι πρόκειται για απ’ ευθείας παρασκηνιακή παρέμβαση των Αντιπροσώπων και είμαστε σε επιφυλακή.
6) Στον επανέλεγχο ήδη εκτελωνισμένων αυτοκινήτων γίνεται χρέωση επιπλέον αξιών (extra του αυτοκινήτου).
7) Στον τιμοκατάλογο του αντιπροσώπου ενώ κάποια extra συμπεριλαμβάνονται στη βασική τιμή του αυτοκινήτου, εμείς τα χρεωνόμαστε ξανά.
8) Γίνεται επανέλεγχος αν τα αυτοκίνητα έχουν εκτελωνιστεί με τη δήθεν σωστή οδηγία κ.λ.π. Τέτοιες ακυρώσεις κατατάξεων, όμως, διαπιστώνουμε ότι είναι εκτεθειμένες νομικά. Αν κυνηγήσει το δίκιο του ο εισαγωγέας, θα το βρει.
9) Δεν έχουμε σαν νόμιμοι έμποροι το δικαίωμα να χρησιμοποιούμε εμπορική πινακίδα κυκλοφορίας, σε αντίθεση με άλλες χώρες της ΕΕ. Δηλαδή, έπρεπε να μας δίνεται το δικαίωμα να μεταφέρουμε στην έδρα μας τα ατελώνιστα αυτοκίνητά μας, να μας δίνεται το δικαίωμα να πουλήσουμε σε αλλοδαπό χωρίς έκδοση ελληνικής πινακίδας (δηλαδή με zoll νούμερο) και να έχουμε δικαίωμα κατοχής πινακίδων ΔΟΚ ανεξαρτήτως πωλήσεων. Το θέμα αυτό επίσης συμπεριλαμβάνεται ως πρόταση στο σχέδιό μας για τον Τελωνειακό Κώδικα.
10) Ζητάμε να επιτραπεί η διατήρηση επί μια τριετία του χαμηλού φορολογικού συντελεστή της τελευταίας οδηγίας και για την προηγούμενη, ώστε να δημιουργηθεί στοκ μεταχειρισμένων προς εισαγωγή.
11) Ζητάμε να μη σταματά η καταμέτρηση ετών παλαιότητας για την απαξίωση, όταν το επιβατικό μπαίνει σε φορολογική αποθήκη. Μέχρι τώρα, παγώνει το μέτρημα της παλαιότητας ένα εξάμηνο μετά το πέρασμα του εισαγόμενου στη φορολογική αποθήκη. Αυτό μας αδικεί προς όφελος των παραεισαγωγέων.
12) Ζητάμε να μας δοθεί πλήρες περιθώριο 45 ημερών για την ολοκλήρωση του εκτελωνισμού. Να σταματήσει επιτέλους ο παραλογισμός του τρεξίματος μόνο στις 15 του επόμενου μήνα.
13) Ζητάμε να δουλεύει το Τμήμα Αυτοκινήτων στις εφορίες όλες τις ημέρες της εβδομάδας, αφού λειτουργεί το TAXIS και οι Μεταβιβάσεις πέρασαν στις Δ/νσεις Μεταφορών των Νομαρχιών.
14) Τέλος, κάναμε προτάσεις για να σταματήσει με πρωτοβουλίες του Υπ. Οικονομικών η μεγαλύτερη πληγή του κλάδου, δηλαδή το παραεμπόριο εισαγόμενων από ανεπάγγελτους ιδιώτες, που κλέβουν προκλητικά το κράτος και έμμεσα το κέρδος του νόμιμου εμπόρου, φοροδιαφεύγοντας.
15) Mέσα στην εβδομάδα παραδίδουμε νέο κείμενο Τελωνειακού Κώδικα, όπου το καταδικασμένο παράβολο από την Ευρωπαϊκή Ένωση καταργείται, ο υπολειπόμενος φόρος μπαίνει αμέσως, χωρίς να πρέπει να περάσει το αυτοκίνητο πρώτα από την Επιτροπή και οι Αξίες είναι στη διάθεση του ενδιαφερόμενου επιτηδευματία.
16) Τέλος, εισηγούμαστε στις προτάσεις μας να λειτουργεί μόνον η τεκμαρτή αξία για την επιβολή Τέλους Ταξινόμησης, έτσι ώστε να εκμηδενιστούν τα προβλήματα των πλαστών παραστατικών & τόσων άλλων καταστάσεων που μας δυσκολεύουν στο εξωτερικό.
Κύριο σκεπτικό των παρεμβάσεών μας είναι η δέσμευση της πολιτικής ηγεσίας των Υπουργείων Οικονομικών & Μεταφορών, ότι υπάρχει γραμμή από τον πρωθυπουργό της χώρας να λειτουργήσει ο ελεύθερος ανταγωνισμός. Το γεγονός αυτό μας τo επιβεβαιώνει και ο διάλογός μας με το Υπουργείο Ανάπτυξης, που έχει επίσης ενημερωθεί για τα θέματα αυτά και είναι πλήρως σύμφωνο με τις θέσεις του Συνδέσμου. Οι υποσχέσεις που παίρνουμε είναι μεν θετικές, μια υπόσχεση όμως, είναι μόνο υπόσχεση, μέχρι επαλήθευσης των προθέσεων της πολιτικής ηγεσίας...
Το 1990 μειώνονται οι φόροι εισαγωγής μόνο στα καινούρια αυτοκίνητα αντιρρυπαντικής τεχνολογίας μέσα από τη διαδικασία απόσυρσης, ενώ για μεταχειρισμένα αντιρρυπαντικά δεν προβλέπεται μείωση. Η δυσμενής διάκριση σπρώχνει το Σύνδεσμο να επισκεφτεί κυβερνητικά στελέχη και να κάνει καταγγελία στην Κοινότητα.
Η καταγγελία μας καταλήγει σε δίκη στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (Υπόθεση: C-375/95) όπου η ελληνική νομοθεσία κρίνεται παράνομη για δυσμενή διάκριση εις βάρος των μεταχειρισμένων και άνιση φορολογική μεταχείριση στα εισαγόμενα μεταχειρισμένα αυτοκίνητα.
Γίνονται συναντήσεις με τον τότε Υπουργό Οικονομικών κο Δρυ που προκαλούν εμφάνιση σχεδίου νόμου και ψήφισή του στη βουλή τον Οκτώβριο του 1998. Είναι ο νόμος 2682 που δημοσιεύεται στην εφημερίδα της κυβέρνησης στις 8/2/99 και εμφανίζει στο παρά πέντε μια παράγραφο στο άρθρο 2 που δεν είχε εμφανιστεί στο σχέδιο νόμου προς ψήφιση. Η εν λόγω παράγραφος 6 δίνει το δικαίωμα με την εμφάνιση νέας οδηγίας τα τέλη ταξινόμησης αυτοκινήτων των παλαιότερων οδηγιών να διπλασιαστούν. Ο τότε Υπουργός μας καθησυχάζει ότι αν προκύψει πρόβλημα «θα συνεννοηθούμε»…
Εν τω μεταξύ τον Ιανουάριο του 2000 κοινή υπουργική απόφαση των Υπουργείων ΥΠΕΧΩΔΕ, ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ & ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ορίζει να ισχύσει από 1/1/2001 η κοινοτική οδηγία 98/69 με συνέπεια να προκληθεί αυτόματη υπαγωγή των οδηγιών 94/12 και 91/441 σε διπλάσια τέλη ταξινόμησης. Για αυτήν την απόφαση προφανώς σκόπιμα δεν ενημερώνεται ο Σύνδεσμός μας, ενώ περιλαμβάνεται στους αποδέκτες ενημέρωσης αυτών των Υπουργείων για να μη μας δοθεί χρόνος να αντιδράσουμε.
Στις 14/12/2000 ο Σύνδεσμος παίρνει ενημέρωση για πρώτη φορά από τον υφυπουργό κο Φωτιάδη για την ισχύ της νέας οδηγίας. Τα περιθώρια αντίδρασης είναι περιορισμένα λόγω των εορτών αλλά και του ελάχιστου χρόνου. Παρ’ όλα αυτά ξεκινά αδυσώπητος αγώνας (δελτία τύπου, παραστάσεις, επαφές). Στις 20/12/2000 γίνεται επεισοδιακή συνάντηση με τον υφυπουργό κο Φωτιάδη & επιτελείς του Υπ. Οικονομικών η οποία απέβη άκαρπη. Στις 21/12/2000 αναχωρεί επιτροπή του Συνδέσμου για τις Βρυξέλλες, όπου καταθέτουμε καταγγελία κατά της Ελληνικής Κυβέρνησης στην Κοινότητα. Στις 22/12/2000 συγκαλείται έκτακτη Γενική Συνέλευση του Συνδέσμου. Ακολουθεί κατάθεση ψηφίσματος στη βουλή.
Ήδη από τα τέλη Δεκεμβρίου του 2000 η Δ/νση Εσωτερικής Αγοράς της ΕΟΚ μας δηλώνει αναρμόδια να χειριστεί την καταγγελία. Η καταγγελία μας μέσω του Ευρωπαίου Μεσολαβητή περνάει στη Δ/νση Δασμών & Φόρων.
Την υπόθεση προσπαθούμε να προωθήσουν παράλληλα ευρωβουλευτές με επερώτηση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για το θέμα μας. Παράλληλα άλλη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου η C393/98 δικαιώνει τον Πορτογάλο ιδιώτη Gomez Valente που έχει προσφύγει για παρόμοιο θέμα και κρίνει απαράδεκτη τη διάκριση στη φορολόγηση του καινούριου από το μεταχειρισμένο εισαγόμενο και του μεταχειρισμένου εισαγόμενου από το εγχώριο μεταχειρισμένο.
Σαν τελευταία ελπίδα αντίδρασης στο εσωτερικό κάνουμε επαφές με το Γεν. Γραμματέα του Υπουργικού Συμβουλίου κο Κοσμίδη μήπως και ακυρωθεί η όλη καταστρατήγηση του νόμου εκ των έσω, γίνονται επερωτήσεις από τους βουλευτές κο Αλαμπάνο (ΠΑΣΟΚ) και κο Ρεγκούζα (ΝΔ), χωρίς όμως αποτέλεσμα.
Η αντίδραση της Κοινότητας είναι γρήγορη. Στις 5/1/2001 στέλνει επιστολή όχλησης στην Ελληνική Κυβέρνηση. Το Φεβρουάριο του 2001 ο Σύνδεσμος κάνει νέα καταγγελία στην ΕΕ και αρχίζει πάλι γύρος επαφών, τηλεφώνων και συζητήσεων μεταξύ Συνδέσμου, Κοινότητας και Υπουργείων. Το Μάρτιο οι ελπίδες στρέφονται οριστικά προς την Κοινότητα, οπότε ο Σύνδεσμος ψηφίζει επιπλέον κονδύλι 6.000.000 δρχ για τον νομικό σύμβουλο, ο οποίος μέχρι εκείνη τη στιγμή είχε λάβει για το χειρισμό του θέματος 1.500.000 δρχ.
Καταλήξαμε να έχει σχηματίσει ολόκληρο φάκελο η Δ/νση Ανταγωνισμού της ΕΟΚ, όπου επίσημα διαπιστώνεται η παραβίαση αποφάσεων Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, που έχουν ισχύ Κοινοτικής Νομοθεσίας (παραβίαση του άρθρου 228 της συνθήκης ΕΟΚ). Οι ενέργειες της Κοινότητας ολοκληρώθηκαν με δυο επιστολές όχλησης, αυτήν του Απριλίου 2004 και αυτήν του Αυγούστου 2004. Η Τελωνειακή μας νομοθεσία έχει δυο φορές μέσα σε ένα χρόνο χαρακτηριστεί από την ΕΕ παράνομη. Η Ελληνική κυβέρνηση καλείται πλέον να προσαρμοστεί σε μια δεύτερη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, τη C393/98, όπου προκύπτει η επιβεβλημένη υποχρέωση, ο φόρος κατανάλωσης ( δηλαδή το Τέλος Ταξινόμησης ) να μην ξεπερνά ποτέ το ύψος του “υπολειπόμενου φόρου”, δηλαδή τον αντίστοιχα με τη φορολογητέα αξία απαξιωμένο φόρο, λόγω παλαιότητας. Στην πράξη μια τέτοια διόρθωση θα καταργήσει το λεγόμενο “διπλό” ή “τριπλό” Τελωνείο. Οι συναντήσεις για το συγκεκριμένο θέμα είναι ήδη αρκετές, έγγραφα με τις θέσεις μας έχουν ήδη σταλεί, η στιγμή είναι πιο κρίσιμη από ποτέ. Τρίτη επιστολή όχλησης, γνωρίζουμε ότι δεν συνηθίζει η Κοινότητα να στέλνει. Η κυβέρνηση πατά ήδη σε τεντωμένο σχοινί...
Βέβαια, θα αναφερθούμε και σε προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί στις μέχρι τότε εισαγωγές. Προβλήματα που έχουν δημιουργήσει οι ασαφείς νόμοι και αποφάσεις των αρμοδίων υπουργείων καθώς και η ανευθυνουπεύθυνη στάση των τελωνειακών υπαλλήλων της χώρας.
Προσοχή !! Ο Σύνδεσμος βρίσκεται πάντα δίπλα στον έμπορο που αντιμετωπίζει τέτοια προβλήματα. Όχι όμως στον έμπορο που εν γνώσει του έχει δημιουργήσει αυτά τα προβλήματα. Δεν θα στηρίξει τον έμπορο που δημιούργησε και δημιουργεί αθέμιτο ανταγωνισμό στον κλάδο.
Αναφέρουμε επιγραμματικά τα πιο συνήθη προβλήματα:
1) Γίνεται συμπληρωματική χρέωση ΦΠΑ αν στο τιμολόγιο εκ παραδρομής γίνει ανάλυση της καθαρής αξίας αυτοκινήτου και ΦΠΑ, ενώ αυτό είναι αγορασμένο με καθεστώς 25Α.
2) Στα Φ.Ι.Χ. χρεώνεται ο ΦΠΑ στην τεκμαρτή αξία και όχι στα τιμολόγια.
Η καταγγελία μας καταλήγει σε δίκη στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (Υπόθεση: C-375/95) όπου η ελληνική νομοθεσία κρίνεται παράνομη για δυσμενή διάκριση εις βάρος των μεταχειρισμένων και άνιση φορολογική μεταχείριση στα εισαγόμενα μεταχειρισμένα αυτοκίνητα.
Γίνονται συναντήσεις με τον τότε Υπουργό Οικονομικών κο Δρυ που προκαλούν εμφάνιση σχεδίου νόμου και ψήφισή του στη βουλή τον Οκτώβριο του 1998. Είναι ο νόμος 2682 που δημοσιεύεται στην εφημερίδα της κυβέρνησης στις 8/2/99 και εμφανίζει στο παρά πέντε μια παράγραφο στο άρθρο 2 που δεν είχε εμφανιστεί στο σχέδιο νόμου προς ψήφιση. Η εν λόγω παράγραφος 6 δίνει το δικαίωμα με την εμφάνιση νέας οδηγίας τα τέλη ταξινόμησης αυτοκινήτων των παλαιότερων οδηγιών να διπλασιαστούν. Ο τότε Υπουργός μας καθησυχάζει ότι αν προκύψει πρόβλημα «θα συνεννοηθούμε»…
Εν τω μεταξύ τον Ιανουάριο του 2000 κοινή υπουργική απόφαση των Υπουργείων ΥΠΕΧΩΔΕ, ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ & ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ορίζει να ισχύσει από 1/1/2001 η κοινοτική οδηγία 98/69 με συνέπεια να προκληθεί αυτόματη υπαγωγή των οδηγιών 94/12 και 91/441 σε διπλάσια τέλη ταξινόμησης. Για αυτήν την απόφαση προφανώς σκόπιμα δεν ενημερώνεται ο Σύνδεσμός μας, ενώ περιλαμβάνεται στους αποδέκτες ενημέρωσης αυτών των Υπουργείων για να μη μας δοθεί χρόνος να αντιδράσουμε.
Στις 14/12/2000 ο Σύνδεσμος παίρνει ενημέρωση για πρώτη φορά από τον υφυπουργό κο Φωτιάδη για την ισχύ της νέας οδηγίας. Τα περιθώρια αντίδρασης είναι περιορισμένα λόγω των εορτών αλλά και του ελάχιστου χρόνου. Παρ’ όλα αυτά ξεκινά αδυσώπητος αγώνας (δελτία τύπου, παραστάσεις, επαφές). Στις 20/12/2000 γίνεται επεισοδιακή συνάντηση με τον υφυπουργό κο Φωτιάδη & επιτελείς του Υπ. Οικονομικών η οποία απέβη άκαρπη. Στις 21/12/2000 αναχωρεί επιτροπή του Συνδέσμου για τις Βρυξέλλες, όπου καταθέτουμε καταγγελία κατά της Ελληνικής Κυβέρνησης στην Κοινότητα. Στις 22/12/2000 συγκαλείται έκτακτη Γενική Συνέλευση του Συνδέσμου. Ακολουθεί κατάθεση ψηφίσματος στη βουλή.
Ήδη από τα τέλη Δεκεμβρίου του 2000 η Δ/νση Εσωτερικής Αγοράς της ΕΟΚ μας δηλώνει αναρμόδια να χειριστεί την καταγγελία. Η καταγγελία μας μέσω του Ευρωπαίου Μεσολαβητή περνάει στη Δ/νση Δασμών & Φόρων.
Την υπόθεση προσπαθούμε να προωθήσουν παράλληλα ευρωβουλευτές με επερώτηση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για το θέμα μας. Παράλληλα άλλη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου η C393/98 δικαιώνει τον Πορτογάλο ιδιώτη Gomez Valente που έχει προσφύγει για παρόμοιο θέμα και κρίνει απαράδεκτη τη διάκριση στη φορολόγηση του καινούριου από το μεταχειρισμένο εισαγόμενο και του μεταχειρισμένου εισαγόμενου από το εγχώριο μεταχειρισμένο.
Σαν τελευταία ελπίδα αντίδρασης στο εσωτερικό κάνουμε επαφές με το Γεν. Γραμματέα του Υπουργικού Συμβουλίου κο Κοσμίδη μήπως και ακυρωθεί η όλη καταστρατήγηση του νόμου εκ των έσω, γίνονται επερωτήσεις από τους βουλευτές κο Αλαμπάνο (ΠΑΣΟΚ) και κο Ρεγκούζα (ΝΔ), χωρίς όμως αποτέλεσμα.
Η αντίδραση της Κοινότητας είναι γρήγορη. Στις 5/1/2001 στέλνει επιστολή όχλησης στην Ελληνική Κυβέρνηση. Το Φεβρουάριο του 2001 ο Σύνδεσμος κάνει νέα καταγγελία στην ΕΕ και αρχίζει πάλι γύρος επαφών, τηλεφώνων και συζητήσεων μεταξύ Συνδέσμου, Κοινότητας και Υπουργείων. Το Μάρτιο οι ελπίδες στρέφονται οριστικά προς την Κοινότητα, οπότε ο Σύνδεσμος ψηφίζει επιπλέον κονδύλι 6.000.000 δρχ για τον νομικό σύμβουλο, ο οποίος μέχρι εκείνη τη στιγμή είχε λάβει για το χειρισμό του θέματος 1.500.000 δρχ.
Καταλήξαμε να έχει σχηματίσει ολόκληρο φάκελο η Δ/νση Ανταγωνισμού της ΕΟΚ, όπου επίσημα διαπιστώνεται η παραβίαση αποφάσεων Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, που έχουν ισχύ Κοινοτικής Νομοθεσίας (παραβίαση του άρθρου 228 της συνθήκης ΕΟΚ). Οι ενέργειες της Κοινότητας ολοκληρώθηκαν με δυο επιστολές όχλησης, αυτήν του Απριλίου 2004 και αυτήν του Αυγούστου 2004. Η Τελωνειακή μας νομοθεσία έχει δυο φορές μέσα σε ένα χρόνο χαρακτηριστεί από την ΕΕ παράνομη. Η Ελληνική κυβέρνηση καλείται πλέον να προσαρμοστεί σε μια δεύτερη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, τη C393/98, όπου προκύπτει η επιβεβλημένη υποχρέωση, ο φόρος κατανάλωσης ( δηλαδή το Τέλος Ταξινόμησης ) να μην ξεπερνά ποτέ το ύψος του “υπολειπόμενου φόρου”, δηλαδή τον αντίστοιχα με τη φορολογητέα αξία απαξιωμένο φόρο, λόγω παλαιότητας. Στην πράξη μια τέτοια διόρθωση θα καταργήσει το λεγόμενο “διπλό” ή “τριπλό” Τελωνείο. Οι συναντήσεις για το συγκεκριμένο θέμα είναι ήδη αρκετές, έγγραφα με τις θέσεις μας έχουν ήδη σταλεί, η στιγμή είναι πιο κρίσιμη από ποτέ. Τρίτη επιστολή όχλησης, γνωρίζουμε ότι δεν συνηθίζει η Κοινότητα να στέλνει. Η κυβέρνηση πατά ήδη σε τεντωμένο σχοινί...
Βέβαια, θα αναφερθούμε και σε προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί στις μέχρι τότε εισαγωγές. Προβλήματα που έχουν δημιουργήσει οι ασαφείς νόμοι και αποφάσεις των αρμοδίων υπουργείων καθώς και η ανευθυνουπεύθυνη στάση των τελωνειακών υπαλλήλων της χώρας.
Προσοχή !! Ο Σύνδεσμος βρίσκεται πάντα δίπλα στον έμπορο που αντιμετωπίζει τέτοια προβλήματα. Όχι όμως στον έμπορο που εν γνώσει του έχει δημιουργήσει αυτά τα προβλήματα. Δεν θα στηρίξει τον έμπορο που δημιούργησε και δημιουργεί αθέμιτο ανταγωνισμό στον κλάδο.
Αναφέρουμε επιγραμματικά τα πιο συνήθη προβλήματα:
1) Γίνεται συμπληρωματική χρέωση ΦΠΑ αν στο τιμολόγιο εκ παραδρομής γίνει ανάλυση της καθαρής αξίας αυτοκινήτου και ΦΠΑ, ενώ αυτό είναι αγορασμένο με καθεστώς 25Α.
2) Στα Φ.Ι.Χ. χρεώνεται ο ΦΠΑ στην τεκμαρτή αξία και όχι στα τιμολόγια.
3) Φ.Ι.Χ. Sprinter: Τα εισαγόμενα μεταχειρισμένα πληρώνουν ποσοστό 26%, ενώ τα εισαγόμενα καινούρια πληρώνουν 5%.
4) Χρήση διαφορετικών αξιών από Τελωνείο σε Τελωνείο. Σαν θέμα, έχει προκαλέσει πολλές συζητήσεις με την προϊσταμένη αρχή των Τελωνείων και το Γεν. Γραμματέα του Υπουργείου. Έχουμε προτείνει την καθιέρωση της τεκμαρτής αξίας, αφού όμως πάρουμε σαν Σύνδεσμος στα χέρια μας και τους τιμοκαταλόγους χονδρικής, που ως έμποροι δικαιούμαστε. Ο νομικός μας κος Τζιώνας έχει συντάξει μια πλήρη γνωμοδότηση υπέρ του δίκαιου αυτού αιτήματός μας, που την έχουμε καταθέσει ήδη. Στην πρότασή μας για την αλλαγή του Τελωνειακού Κώδικα η δημοσιοποίηση των αξιών στο Σύνδεσμο είναι ξεκάθαρα δηλωμένη.
5) Παρουσιάζονται δυσκολίες στη λήψη βεβαίωσης από τη μηχανολογική υπηρεσία για την υπαγωγή του εισαγόμενου αυτοκινήτου στην κατάλληλη κοινοτική οδηγία. Δεν υπάρχει ενιαία μέθοδος, γίνονται σκόπιμα παρερμηνείες της νομοθεσίας από προϊσταμένους Δ/νσεων Μεταφορών, με ύποπτες σκοπιμότητες. Τα σχετικά προβλήματα, όμως, έχουν τεθεί στον Υφυπουργό Μεταφορών, συντάχθηκε ερώτημα για τη Νομική του Υπηρεσία, που μας δικαίωσε πλήρως, παρ’ όλα αυτά, κάποιοι επιτήδειοι από το Υπουργείο Οικονομικών προσπαθούν με νύχια και με δόντια να εμποδίσουν την ορθή διαδικασία κατάταξης σε Οδηγία με βάση τα πιστοποιητικά εργοστασίου & τις βεβαιώσεις. Γνωρίζουμε ότι πρόκειται για απ’ ευθείας παρασκηνιακή παρέμβαση των Αντιπροσώπων και είμαστε σε επιφυλακή.
6) Στον επανέλεγχο ήδη εκτελωνισμένων αυτοκινήτων γίνεται χρέωση επιπλέον αξιών (extra του αυτοκινήτου).
7) Στον τιμοκατάλογο του αντιπροσώπου ενώ κάποια extra συμπεριλαμβάνονται στη βασική τιμή του αυτοκινήτου, εμείς τα χρεωνόμαστε ξανά.
8) Γίνεται επανέλεγχος αν τα αυτοκίνητα έχουν εκτελωνιστεί με τη δήθεν σωστή οδηγία κ.λ.π. Τέτοιες ακυρώσεις κατατάξεων, όμως, διαπιστώνουμε ότι είναι εκτεθειμένες νομικά. Αν κυνηγήσει το δίκιο του ο εισαγωγέας, θα το βρει.
9) Δεν έχουμε σαν νόμιμοι έμποροι το δικαίωμα να χρησιμοποιούμε εμπορική πινακίδα κυκλοφορίας, σε αντίθεση με άλλες χώρες της ΕΕ. Δηλαδή, έπρεπε να μας δίνεται το δικαίωμα να μεταφέρουμε στην έδρα μας τα ατελώνιστα αυτοκίνητά μας, να μας δίνεται το δικαίωμα να πουλήσουμε σε αλλοδαπό χωρίς έκδοση ελληνικής πινακίδας (δηλαδή με zoll νούμερο) και να έχουμε δικαίωμα κατοχής πινακίδων ΔΟΚ ανεξαρτήτως πωλήσεων. Το θέμα αυτό επίσης συμπεριλαμβάνεται ως πρόταση στο σχέδιό μας για τον Τελωνειακό Κώδικα.
10) Ζητάμε να επιτραπεί η διατήρηση επί μια τριετία του χαμηλού φορολογικού συντελεστή της τελευταίας οδηγίας και για την προηγούμενη, ώστε να δημιουργηθεί στοκ μεταχειρισμένων προς εισαγωγή.
11) Ζητάμε να μη σταματά η καταμέτρηση ετών παλαιότητας για την απαξίωση, όταν το επιβατικό μπαίνει σε φορολογική αποθήκη. Μέχρι τώρα, παγώνει το μέτρημα της παλαιότητας ένα εξάμηνο μετά το πέρασμα του εισαγόμενου στη φορολογική αποθήκη. Αυτό μας αδικεί προς όφελος των παραεισαγωγέων.
12) Ζητάμε να μας δοθεί πλήρες περιθώριο 45 ημερών για την ολοκλήρωση του εκτελωνισμού. Να σταματήσει επιτέλους ο παραλογισμός του τρεξίματος μόνο στις 15 του επόμενου μήνα.
13) Ζητάμε να δουλεύει το Τμήμα Αυτοκινήτων στις εφορίες όλες τις ημέρες της εβδομάδας, αφού λειτουργεί το TAXIS και οι Μεταβιβάσεις πέρασαν στις Δ/νσεις Μεταφορών των Νομαρχιών.
14) Τέλος, κάναμε προτάσεις για να σταματήσει με πρωτοβουλίες του Υπ. Οικονομικών η μεγαλύτερη πληγή του κλάδου, δηλαδή το παραεμπόριο εισαγόμενων από ανεπάγγελτους ιδιώτες, που κλέβουν προκλητικά το κράτος και έμμεσα το κέρδος του νόμιμου εμπόρου, φοροδιαφεύγοντας.
15) Mέσα στην εβδομάδα παραδίδουμε νέο κείμενο Τελωνειακού Κώδικα, όπου το καταδικασμένο παράβολο από την Ευρωπαϊκή Ένωση καταργείται, ο υπολειπόμενος φόρος μπαίνει αμέσως, χωρίς να πρέπει να περάσει το αυτοκίνητο πρώτα από την Επιτροπή και οι Αξίες είναι στη διάθεση του ενδιαφερόμενου επιτηδευματία.
16) Τέλος, εισηγούμαστε στις προτάσεις μας να λειτουργεί μόνον η τεκμαρτή αξία για την επιβολή Τέλους Ταξινόμησης, έτσι ώστε να εκμηδενιστούν τα προβλήματα των πλαστών παραστατικών & τόσων άλλων καταστάσεων που μας δυσκολεύουν στο εξωτερικό.
Κύριο σκεπτικό των παρεμβάσεών μας είναι η δέσμευση της πολιτικής ηγεσίας των Υπουργείων Οικονομικών & Μεταφορών, ότι υπάρχει γραμμή από τον πρωθυπουργό της χώρας να λειτουργήσει ο ελεύθερος ανταγωνισμός. Το γεγονός αυτό μας τo επιβεβαιώνει και ο διάλογός μας με το Υπουργείο Ανάπτυξης, που έχει επίσης ενημερωθεί για τα θέματα αυτά και είναι πλήρως σύμφωνο με τις θέσεις του Συνδέσμου. Οι υποσχέσεις που παίρνουμε είναι μεν θετικές, μια υπόσχεση όμως, είναι μόνο υπόσχεση, μέχρι επαλήθευσης των προθέσεων της πολιτικής ηγεσίας...
Ο κος Υφυπουργός, Αδάμ Ρεγκούζας, μας είχε τιμήσει τον Ιούνιο του 2003 με επερώτηση στο Κοινοβούλιο κατά των τρωτών σημείων που του αναφέραμε. Πιστεύουμε ότι θα τιμήσει το λόγο του και τώρα, που χτυπάμε την πόρτα του γραφείου του στο Υπουργείο Οικονομικών για προβλήματα που εμποδίζουν την ελεύθερη αγορά, που μας εκθέτουν στην ΕΕ και εξυπηρετούν μόνο διαπλεκόμενα συμφέροντα, που δρουν εις βάρος του καταναλωτή και της ελληνικής κοινωνίας συνολικά.